مهلت بده مي روم... فقط پايت را بلند كن... غرورم را جمع كنم...
تو مدام در " دوستت دارم " تکرار می شوی ولی من هنوز در اولین سر مشق آن مانده ام! نه ایراد از من است و نه از قلم های بی گناه تو را می نویسم اما نمی بینی لای هیچ سطری هم پنهان نمی شوی حتی میان هیچ خشمی هم مچاله نمی شوی! این کاغذ ها هستند که تو را نمی پذیرند مبادا نامت عاشقشان کند!
نظرات شما عزیزان:
قالب رايگان وبلاگ پيجك دات نت |